Het leven in N

Ik ben nu al weer een tijdje in N. Mijn dorpoudste had me alles goed uitgelegd en de reis is erg voorspoedig verlopen. Ik verblijf hier bij een van de leden van het kunstenaarsgilde. Zij zijn als een nieuwe familie voor mij. Elke dag leer ik bij en ik heb het idee dat ik de afgelopen maanden erg gegroeid ben. Niet alleen in mijn harpspel, ook in de andere kunsten heb ik les gehad. Toch blijft mijn harpspel mijn sterkste kant. 's Avonds speel ik samen met de andere muzikanten in het gilde, wat mij immens gelukkig maakt.


En toch...


...ik weet het niet, maar ik heb het gevoel dat ook hier niet alle kennis van de wereld ligt. Mijn mede gilde-leden weten veel en dankzij hen ben ik erg gegroeid de laatste maanden, maar ik heb het idee dat de groei momenteel aan het afnemen is. De gilde-leden zijn erg aardig voor me, ze hebben me een slaapplaats en hun eten aangeboden. Inmiddels is mijn harpspel dusdanig verbeterd dat ik kost en inwoning kan betalen, iets wat maakt dat ik me minder bezwaard voel. Ik merk dat ik alles wat me geleerd is als een spons heb opgenomen, maar hoewel er niet veel meer bij komt, heb ik het gevoel dat de spons nog lang niet vol is.



Begrijp me niet verkeerd, ik ben gelukkig. Ik doe elke dag waar ik goed in ben en wat ik graag doe, maar mocht de kans zich voordoen om verder te leren, misschien zelfs op avontuur uit te gaan, dan zal ik deze met beide handen aanpakken. Ik weet dat een kleine gnome als ik zich verborgen moet houden en ik weet dat het onbeleefd is om op te vallen, maar ik heb er genoeg van, ik ben het zat. Al die bescheidenheid remt mij in mijn ontwikkeling.


De magie die ik eerder in mijn muziek voelde is sterker geworden, ik heb gemerkt dat ik er controle over kan uitoefenen. Ik heb het idee dat ik vooral hierin nog veel kan leren, wat hier in het kunstenaarsgilde niet te leren is. Ik denk dat ik daarvoor echt mijn kennis in de praktijk moet gaan brengen. Maar als kleine gnome alleen lijkt mij niet zo'n goed plan. Soms droom ik ervan om met een reisgezelschap rond te gaan trekken en zo verder te groeien in mijn harpmuziek. In deze dromen voel ik mij het aller gelukkigst.





Dus mocht die kans komen...hoe dan ook...ik ben er klaar voor. Mijn mede-gilde-leden weten van niks, ik laat dat voorlopig zo. Ik ben bang ze te kwetsen als ik ze vertel dat ik verder wil, weg uit N. Ze zijn zo goed voor me geweest. Nee, voor nu is het goed, als ze niets weten...