Voorwoord

Vandaag zou een mooie dag moeten zijn...vandaag ben ik 87 geworden. Maar waarom voelt het niet als een mooie dag.


Ik heb het gevoel dat mijn leven geleefd is, ookal is het nog lang niet voorbij. Mijn leven heb ik besteed aan het maken van kunst, het meester worden van mijn harpmuziek. Maar ik heb het idee dat ik vastzit, dat ik hier, in de Feywild niets meer kan leren. In mijn dorp geniet iedereen van mijn muziek en krijg ik veel complimenten, maar ze doen me niets meer. Ik heb het gevoel dat er nog zo veel te leren is, dat ik bij lange na niet perfect ben, maar mijn omgeving lijkt mij te belemmeren. Ik ken hier geen goede leraar en geen manier om zelf vooruit te komen. Soms lijkt het alsof mijn muziek iets magisch heeft, maar ik kan er de vinger niet opleggen.








Ik moet hier weg, ik kan niet anders...








Ja, ik heb mijn besluit genomen, hoe moeilijk deze ook is. Hier in dit kleine dorp word ik niet gelukkig. Ik moet verder gaan om te kunnen verbeteren. Ookal doet het me pijn, ik weet dat het moet.