De knoop is doorgehakt. Ik heb uiteindelijk iemand van het gilde in vertrouwen genomen over mijn rusteloze gevoel. Hij was heel begripvol, heeft me geholpen mijn reis te plannen. Een reisgezelschap heb ik nog niet gevonden, maar ik ben aangeraden om naar Landeind te reizen. Dit is een klein havenstadje waar veel mensen op doortocht langskomen. Hier maak ik grote kans het gezelschap te vinden waar ik zo naar verlang.
Gisteren heb ik afscheid genomen van het gilde, een verdrietig, maar ook ietwat gelukkig moment. Ik heb een afscheidsdeuntje gespeeld op mijn harp en mijn gildeleden hebben mij spullen gegeven voor de reis: een tent, stevige kleding, een klein zwaard en andere dingen die ik tijdens mijn reis nodig zou kunnen hebben. Ik was hierdoor erg ontroerd. Ik zal mijn vrienden hier in N gaan missen. Maar het is niet anders, ondanks alle vriendelijke mensen voel ik mij ook hier niet gelukkig.
Hoewel ik ergens wel bang ben verder de wereld in te trekken, heb ik zin in mijn reis. Ik zal geen gevaar alleen opzoeken, daarvoor vertrouw ik nog niet voldoende op de magie in mijn muziek, maar mocht het zo zijn dat ik mensen tegenkom die ik voldoende vertrouw, dan staat de wereld voor mij open. Dan kan ik eindelijk gelukkig worden...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten