Het vertrek

Vandaag is de dag van mijn vertrek. Ik heb mijn reis zorgvuldig gepland, veel overleg gehad met onze dorpoudste, een zeer wijze man. Hij heeft mij verteld hoe ik van de Feywild in de wereld kan komen. Hij heeft me aangeraden naar N te gaan, hij heeft gehoord van een kunstenaarsgilde wat daar zeer actief is en ik hoop dat ik me bij hen aan kan sluiten om zo meer te leren. Ik heb mijn laatste spaargeld uitgegeven aan reisbenodigdheden. Alles staat netjes ingepakt, klaar voor mijn vertrek. Ik vertrek vanavond laat, als iedereen slaapt. Mijn familie weet van niets, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen afscheid van ze te moeten nemen. Ik heb met de dorpoudste afgesproken dat hij ze morgen inlicht. Het doet me pijn ze achter te laten, maar het voelt ook alsof er een last van mijn schouders is, nu ik de knoop doorgehakt heb. Als ik terug kijk, heb ik het gevoel de laatste jaren niet meer gelukkig geweest te zijn. Mijn vertrek is goed voor me.





Wat zal ik iedereen hier gaan missen...



...maar toch, ik voel geen enkele twijfel. Ik ben er van overtuigd dat ik dit moet doen.






Dag klein dorp, waar ik in opgegroeid ben. Ik heb hier veel geleerd, maar het is niet genoeg voor mij. Ik hoop hier ooit, ouder en wijzer, terug te kunnen keren en te kunnen genieten van een vredige oude dag, wetende dat ik alles uit het leven gehaald heb wat er in zit.